روغن هیدرولیک فرمان Dexron II یا ATF IIو ظرفیت آن برابر 1 لیتر است.در گیربکسهای اتوماتیک AL4 روغن دنده ای استفاده شده است که به Life time یعنی مادام اعمر شهرت دارد یعنی کارکرد آنها زیاد است ولی این به معنی عدم تعویض روغن گیربکس نیستروغن گیربکس اتوماتیک پژو پارس معمولا در 50000 تا 60000 کیلومتر بایستی تعویض گرددظرفیت شیشه شور پژو پارس برابر 2.7 لیتر است روغن ترمز پژو پارس با مشخصه DOT-4 میباشد و در 20000 کیلومتر تعویض گرددروغن موتور پژو پارس بین 7000 تا 10000 کیلومتر تعویض گرددروغن دنده پژو پارس در هر 60000 کیلومتر تعویض گرددتسمه تایم پژو پارس در 80000کیلومتر تعویض گرددانواع مختلف پژو پارسپژو پارس معمولی:پژو پارس معمولی یا LFZ دارای موتور پژو –سیتروئن بوده و به نامهای LFZ یا L3 نامیده میشود.موتور آن از نوع XU7JPبوده (8 سوپاپ و 4 سیلندر) و درجه ویسکوزیته روغن موتور آن 20W-50 و سطح کیفی آن SL یا SM وحجم روغن موتور آن 4.8 لیتر میباشد.پژو پارس ELX:با موتور آن XU7J4P/L4 با تعداد 16 سوپاپ است حجم موتور آن 1761 سی سی میباشد سیستم گیربکس آن دستی و مدل BE3 است . پژو پارس ELX به پژو پارس سال معروف است پژو پارس ELXبا موتور XUM:با موتور 1905 سی سی و گیربکس 5 دنده دستی و 8 سوپاپ میباشد پژو پارس LX:با موتور 1587 سی سی و سیستم سوخت رسانی انژکتوری با پاشش نقطه ای است موتور این نوع پژو پارس همان موتور 206 موتور بزرگ بوده TU5JP4Gو حجم روغن موتور آن 3.5 لیتر و با مشخصه 10W-40 میباشد.پژو پارس دوگانه سوز:با موتور 1761 سی سی و سیستم سوخت رسانی انژکتوری بوده و موتور آن با پژو پارس معمولی یکی است (XU7JPL/3) است روغن موتور 20W-50 SM با پایه نیمه سینتتیک یا معدنی پالایشگاهی درجه یک(غیر تصفیه ای) توصیه میشود. حجم روغن موتور پژو پارس دوگانه سوز برابر 4.8 لیتر است و بقیه روان کننده ها از قبیل روغن گیربکس و غیره همانند جدول فوق است پژو پارس با گیربکس اتوماتیکاین نوع پژو پارس با موتور TU5و حجم موتور 1587 سی سی 16 سوپاپ و گیربکس اتوماتیکAL4 بدون تیپ ترونیک بوده و سیستم سوخت رسانی با پاشش چند نقطه ای دارد.روغن موتور آن با سطح کیفی SM و SL و درجه ویسکوزیته 10W-40و حجم 3.5 لیتر توصیه میشود.
روغن موتور مناسب پژو پارس PEUGEOT Pars CNG 1.8 XU7JP4-L4
روغن گیربکس مناسب پژو پارس PEUGEOT Pars CNG 1.8 XU7JP4-L4
روغن دیفرانسیل،کلاچ،فرمان مناسب پژو پارس PEUGEOT Pars CNG 1.8 XU7JP4-L4
روغن ترمز مناسب پژو پارس PEUGEOT Pars CNG 1.8 XU7JP4-L4
سیستم خنک کننده و مایع خنک کننده مناسب پژو پارس PEUGEOT Pars CNG 1.8 XU7JP4-L4
درباره پژو
پژو، (به فرانسوی: Peugeot) شرکت خودروسازی فرانسوی است، که در سال ۱۸۱۰ توسط خانوادهٔ پژو جهت ساخت آسیابهای قهوه، در شهر فرانش-کنته، فرانسه تأسیس شد ولی ورود رسمی پژو به صنعت خودروسازی با تولید دوچرخه «گراند بای» توسط آرماند پژو در سال ۱۸۸۲ آغاز شد. نخستین خودروی پژو که خودرویی سهچرخ بود، در سال ۱۸۸۹ توسط آرماند پژو و با همکاری گوتلیب دایملر تولید گردید.
امروزه شرکت پژو از زیرمجموعههای گروه پیاسای محسوب میشود و همچنان بهعنوان بزرگترین شرکت خودروسازی فرانسه و دومین خودروساز بزرگ اروپا بهشمار میآید.
در نامگذاری مدلهای خودروهای شرکت پژو، اندازهٔ عدد سمت راست نشانهٔ نسل خودرو است و اندازهٔ عدد سمت چپ دلالت بر بزرگی خودرو دارد. مثلاً در مدل ۲۰۶، ۶ نسل خودرو و ۲ اندازهٔ خودرو را نشان میدهد. بهعنوان مثال، مدل ۵۰۴ از ۲۰۶ بزرگتر و قدیمیتر است.البته این مورد استثنا هایی دارد به طور مثال مدل۳۰۹ قبل از مدل۳۰۶ تولید شده است.
تاریخچه
شرکت پژو در سال ۱۸۱۰ توسط امیل پژو، جهت ساخت آسیابهای قهوه در شهر سوشو، فرانسه تأسیس شد. در سال ۱۸۳۰ به تولید دوچرخه پرداخت و بالاخره از سال ۱۸۴۲ تولید آسیابهای قهوه، نمک و فلفل را آغاز کرد.
ورود رسمی پژو به صنعت وسایل نقلیه، با تولید دوچرخهٔ «گراند بای» توسط فرزند امیل، آرماند پژو در سال ۱۸۸۲ آغاز شد، که دوچرخهای از نوع پنی-فرتینگ بود. (دوچرخهای که چرخ قسمت جلو خیلی بزرگ و چرخ عقب کوچک است)
آرماند به زودی به صنعت خودروسازی علاقهمند شد و با مباحثه با افرادی نظیر گوتلیب دایملر به امکان انجام آن اطمینان پیدا کرد و اولین اتومبیل پژو در سال ۱۸۸۹ تنها با چهار نمونه ساخته شد. موتور بخار استفاده شده در این اتومبیل، سنگین بود و حجم زیادی را نیز اشغال میکرد، همچنین مدت زمان زیادی برای گرم شدن، لازم داشت.
در سال ۱۸۹۰ استفاده از موتور بخار ممنوع شد و پیشنهاد گردید، که در اتومبیلها از موتورهای سوختی، که توسط شرکت پنهارد و تحت لیسانس دایملر ساخته شده بود، استفاده شود.
این خودرو از بسیاری از نمونههای پیشین خود پیشرفتهتر بود. سپس اتومبیلهای بیشتری ساخته شد، در ۱۸۸۲ تعداد ۲۹ خودرو، در سال ۱۸۸۴ تعداد ۴۰ خودرو، در سال ۱۸۹۵ تعداد ۷۲ خودرو، در سال ۱۸۹۸ تعداد ۱۵۶ خودرو و نهایتاً در سال ۱۸۹۹ تعداد ۳٫۰۰۰ خودرو ساخته شد.
پژو اولین شرکتی بود، که تایرهای لاستیکی را برروی خودروهای خود نصب کرد و در سال ۱۸۹۵ تایرهای بادی را برروی آنها قرار داد. در سال ۱۸۹۶ پژو اولین موتور خود را بدون کمک گوتلیب دایملر تولید کرد و بعد از آن پیشرفتهای مختلفی مانند امکانپذیری انتقال قوای محرکهٔ زیر خودرو به درون کاپوت حاصل شد و خودرو بهمعنای امروزی آن، شکل گرفت.
در سال ۱۸۹۶ اولین موتور درونسوز توسط شرکت پژو ساخته شد و دیگر نیازی به خرید موتور از دایملر نبود. اولین مدل موتور ۶ کیلووات قدرت داشت، بهصورت افقی در عقب قرار میگرفت و در پژو تیپ ۱۵ نصب شد. پیشرفتهای بعدی به این صورت بود که موتور به قسمت جلوی خودرو منتقل شد و رینگها به ماشین اضافه شدند و اتومبیلها به اتومبیلهای مدرن شباهت پیدا کردند.
در سال ۱۸۹۸ آرمان (آرمان) پژو تصمیم گرفت، برای تشکیل شرکت خود، از پژو جدا شود، تا تمرکز بیشتری روی اتومبیل داشته باشد. در سال ۱۹۰۱ توانست با تولید موتوری با حجم ۶۵۲ سیسی، قدرت ۵ اسب بخار، یک سیلندر و ظاهر سنتی، برنده مسابقات بهترین مدل آن سال شود.
پس از اینکه در مسابقات پاریس، مقام نوزدهم را بدست آورد، تصمیم گرفت از مسابقات کنارهگیری نماید. در سال ۱۹۰۳ پژو اقدام به تولید موتورسیکلت نمود و از آن پس، موتورسیکلتهای پژو، بهسرعت جای خود را در بازار باز کردند. در سال ۱۹۰۳ پژو حدود نیمی از خودروهای بازار فرانسه را تولید میکرد.
در ۱۹۰۷ اولین موتور شش سیلندر ساخته شده توسط پژو به نمایش گذاشته شد و همکاری تونی هوبر به عنوان سازنده موتور آغاز شد. از آنجا که تعداد زیادی خودرو با انواع متفاوت در خط تولید بود، پژو تصمیم گرفت که خط تولید دیگری را راهاندازی نماید.
در سال ۱۹۱۲، اتوره بوگاتی موتوری با حجم ۸۵۰ سیسی و چهارسیلندر را طراحی نمود و در همان سال با تیمی متشکل از ۳ راننده و یک طراح موتور، بار دیگر با خودروی بوگاتی به مسابقات بازگشت.
بین سالهای ۱۹۱۴ تا ۱۹۱۸ با شعلهور شدن جنگ جهانی اول در اروپا، پژو به تولید خودروهای نظامی گوناگون، که از دوچرخه تا تانکهای بزرگ را شامل میشد، پرداخت. در سالهای بعد از جنگ جهانی اول، خودرو به وسیله لازمی برای همه مبدل شد و دیگر یک وسیله تشریفاتی مختص قشر مرفه نبود.
با پایان جنگ در اروپا، مسابقات اتومبیلرانی بار دیگر از سر گرفته شد و شرکت در مسابقات ادامه یافت و طی قرن بیستم پژو توسعه یافت و در سال ۱۹۲۶ بخش پدال و موتور از هم جدا شد که در پی آن، واحد دوچرخه پژو از شرکت مادر خود جدا شد و سایکل پژو را تشکیل داد.
در سال ۱۹۲۸ مدل ۱۸۳ تولید شد. سال ۱۹۲۹ سالی بود که نامگذاری امروزی پژو شکل گرفت. مدل جدید سال ۱۹۲۹، پژو ۲۰۱ ارزانترین خودرو در بازار فرانسه و مدلی بود که علامت تجاری پژو را دارا بود. این خودرو اولین خودروی تولید انبوه پژو بود. مدت زیادی از این شکوفایی پژو نگذشته بود، که در دهه ۱۹۳۰ میلادی دوران رکود اقتصادی آغاز شد.
در زمان بحران مالی، فروش شرکت بسیار کاهش یافت، ولی شرکت توانست نجات پیدا کند. در سال ۱۹۳۳ این شرکت مدل پژو ۴۰۲ را روانه بازار کرد که اولین مدلی بود که سقف آن قابلیت جمع شدن داشت.
بعد از آن جنگ جهانی دوم آغاز گردید و پژو مجبور شد کامیون و ون برای جنگ تولید کند؛ اما در سال ۱۹۴۸ دوباره کار خود را با تولید پژو ۲۰۳ آغاز کرد. بعد از آن مدلهای بسیاری با همکاری شرکت طراحی ایتالیایی پنین فارینا مانند پژو ۵۰۴ عرضه کرد.
در ۱۹۵۸ فروش محصولات شرکت در ایتالیا آغاز شد و همکاری با شرکتهای دیگر مانند رنو و ولوو افزایش یافت. در سال ۱۹۷۴ پژو ۳۰٪ درصد از سهام سیتروئن را خریداری کرد و در ۱۹۷۵ این شرکت را تصاحب نمود.
در این زمان بسیاری از طرفداران سیتروئن اعتراض کردند، که با این کار ابداعات و پیشرفتهای افسانهای شرکت سیتروئن افول میکند. در نتیجه دو شرکت با یکدیگر ادغام شدند و شرکت جدید نیز پژو سیتروئن نامگذاری شد، که برندهای هر شرکت حفظ شود؛ اما از لحاظ منابع فنی و تکنولوژی از تحقیقات یکدیگر بهرهمند شوند. در آن زمان سیتروئن دچار مشکلات مالی زیادی بود، ولی در عین حال، مدلهای زیادی از خودرو را برای تولید نهایی طراحی نموده بود.
در سال ۱۹۷۸ شرکت پژو سیتروئن واحد اروپایی کرایسلر را به دلیل بحرانهای ایجاد شده در این شرکت، از آن خود کرد. شرکت کرایسلر اروپا، بسیار فرسوده و دارای مدلهای قدیمی بود و در واقع این سرمایهگذاری، مشکلات مالی بسیاری برای پژو سیتروئن ایجاد کرد. در اوایل دهه ۱۹۸۰ میلادی، پژو برند تالبوت را احیا کرد، تا بتواند سودی از کرایسلر به دست آورد و بخش اروپایی آن را از ورشکستگی نجات داد.
تمامی این سرمایهگذاریها باعث شد شرکت پول زیادی را خرج نماید و دچار مشکلات مالی شود. در سال ۱۹۸۳ مدل موفق پژو ۲۰۵ ارائه شد و بسیاری از هزینههای شرکت را پوشش داد. در ۱۹۹۰ با مدیریت جین مارتین فولز در پژو سیتروئن برای نخستین بار مشارکت این دو شرکت موفق عمل نمود.
پژو در سالهای ۱۹۸۷ تا ۱۹۹۰ به طور مداوم در رالی معروف پاریس داکار قهرمان شد. فروش این شرکت در ایالات متحده با مدلهای پژو ۴۰۵ و پژو ۵۰۵ به ۴٫۲۶۱ دستگاه در سال ۱۹۹۰ میلادی رسید و فروش ۲٫۲۴۰ دستگاه، در ژوئیه ۱۹۹۱ شرکت را بعد از ۳۳ سال، به نقطه اوج خود رساند. همچنین پژو در سالهای ۱۹۹۸ تا ۲۰۰۰ تأمین موتورهای مسابقات فرمول یک را عهدهدار شد.
در آوریل ۲۰۰۶ شرکت، پایان کار کارخانه رایتون خود در کاونتری، بریتانیا را اعلام نمود و این باعث از دست رفتن ۲٫۳۰۰ شغل در کارخانه و ۵٫۰۰۰ شغل خردهفروشی شد.
پژو از هدف خود که فروش چهار میلیون خودرو در سال بود، فاصله بسیار زیادی داشت. در سال ۲۰۰۸ فروش شرکت کمتر از ۲ میلیون دستگاه در سال بود و در اوایل ۲۰۰۹ به دلیل بحران مالی ۲۰۱۲–۲۰۰۷، فروش باز هم کاهش پیدا کرد.
پژو هنوز در پی نوآوری در مدلهای خودرو است تا بتواند نیازهای تمامی بخشها را پاسخ دهد و همینطور در تلاش است تا بازارهای جدید را در چین، روسیه و آمریکای شمالی داشته باشد. در پایان سال مالی ۲۰۰۸ گردش مالی شرکت با مبلغی کاهش، به ۵۴٫۴ میلیارد دلار و سود خالص، به رقم ۴ میلیارد دلار رسید.
در اواخر ۲۰۰۹ نیز پژو دچار افول عملیاتی و کاهش فروش شد که در پی آن «فیلیپ وارین» به جای «کریستین استریف» مدیریت شرکت را به عهده گرفت. پژو اکنون بیش از ۲۰۰ هزار کارمند در سراسر جهان دارد و در سال ۲۰۱۲ فروشی بالغ بر ۵۴ میلیارد دلار را از آن خود کرد و همچنان بزرگترین خودروساز فرانسه میباشد و پس از گروه فولکسواگن در رتبه دوم از بزرگترین خودروسازهای اروپا جای دارد.